η έσχατη αρμονία

                                για την χαρά κοσεγιάν

κάποτε

έρχεται ριπή

ουριοδρόμου ανέμου

και το ταξίδι ξεκινά

τότε η νύχτα ενώνεται

με καταρράκτες αστεριών

και ο καιρός

μας περιπαίζει

με άγγιγμα θανάτου

έσχατη συναυλία

που παιανίζουν

νικητήρια κύμβαλα

σε ατονικές συγχορδίες

ο θάνατος του έρωτα είνε

εκείνος που θρηνώ

και της γραφής

σε μια μέρα μόλις

ερωτεύτηκες την τέχνη

τώρα πια

σε πείσμα των αιώνων

ο έρωτας σου χάθηκε

το πύκτωμα

έφυγε μαζί με τον άνεμο

κι εσύ ήρεμα

χαίρεις

χωρίς αυταπάτες

το γλεύκος της ανυπαρξίας

την δίχως τάξη

αρμονία των σκιών

                                                                   Θ.Σ.Σπαντιδέας